Bir bakışa çarpar ruh, ansızın bir gülüşe. Sürtünür kaderler birbirine de tutuşur yürek.
Suyun içinden çıkagelmiş kuru bir nefes taşır dudaklar.
Islak olan dumanlanır da kurular tez yanar.
Basittir saf olan. Saf olan şeffaf tutar bedenini. Aşk, saf sever.
Ve aşk, beden denen evin perdesini aralar.
Aynı bünyede sevişir mutluluk da acı da. İsterik bir sancıdır ya, sırıtarak da ölebilir saf olan.
‘‘Gerçeklik’’ müsade ister, aşk kapıyı çalınca -yahut kırınca-.
Belki de terk edilendir gerçeklik, daha yüce bir mana uğruna.
Hatırlanan şey kalbin yeridir ya, -fırsat bu fırsat- umuttan fidanlar büyütülür itinayla.
Darağacıdır her aşk.
Ve...meyveler, büyütür kendi ağaçlarını.
...
